Arboj de moderaj kaj malvarmaj regionoj/Folioj

El Vikilibroj

Leciono A-2: Folioj - Unua parto: bazaj konoj, simplaj folioj[redakti]


La plej grava helpilo por rekoni arbojn estas folioj. Do, ni invitas vin atingi bonegan konon de tiuj verdaj erojn.

♦♦♦ NOTO. Vi povas trovi utilajn informojn ankaŭ en la vikipedia artikolo pri folioj.

Ĉiamverdaj kaj falfoliaj arboj[redakti]

Pinoj kaj abiesoj vintre (fotitaj sur Roka Montaro)

Folioj falas. Tio okazas en ĉiuj arboj, ĉar folioj ne povas eviti maljuniĝi kaj morti. La arbo tamen vivas pli longe ol la folioj, kaj novaj junaj folioj anstataŭos la falintajn.

Estas tamen grava malsamo inter du aroj de arboj:

  • en pluraj specioj la folioj falas pli-malpli samtempe, komence de malfavora sezono (tro malvarma aŭ tro seka); nur kiam la klimato iĝos denove favora la novaj folioj ekaperos;
  • en aliaj specioj nur eta parto de la folioj falas samtempe, kaj la arbo restas ĉiam riĉa je folioj, kvankam videblas sur la grundo la falintajn foliojn.
Fagoj vintre (fotitaj en norda Germanio)

Arboj kies folioj falas pli-malpli samtempe kaj restas longe sen folioj nomiĝas falfoliaj. Arboj kiuj en ĉiuj sezonoj havas abundon de folioj nomiĝas ĉiamverdaj.

Ruĝa kverko aŭtune

Antaŭ la falo, folioj kutime bruniĝas, sed en kelkaj specioj flaviĝas aŭ ruĝiĝas. Aldone, ne estas nur unu nuanco de ĉiu koloro (bruno, flavo, ruĝo), sed pluraj.

Lameno[redakti]

Folio de kakinoko
Folio de kakinoko

Folioj enhavas du ĉefajn partojn:

  • la lamenoplato (aŭ ankaŭ limbo), la plej granda parto, larĝa, longa kaj maldika
  • la tigopetiolo, mallarĝa cilindra ligilo kiu kunligas la folion al la tenanta branĉo

En la lameno videblas vejnoj, kiuj - simile al la homaj vejnoj kiuj transportas la sangon - alportas kaj forportas akvon kaj nutraĵojn.

AVERTO: Nun ni priskribas nur la "facilajn" foliojn, poste ni vidos apartajn kaj malsimplajn tipojn.

Kion do ni observu pri la lameno?

1) La ĝeneralan formon
2) La grandecon
3) La formon de la bazo, de la loboj (se estas) kaj de la pinto
4) La randon 
6) La koloron, supre kaj sube
7) La palpeblan aspekton (glatecon, malmolecon, vilecon ktp), supre kaj sube
8) La odoron

Ĝenerala formo[redakti]

La ĝenerala formo estas ofte pli-malpli elipsa. Alia ofta formo similas al manplato. Estas tamen pluaj formoj: simila al koro, malprecize triangula, ronda, ktp.

Folioj de papera moruso (Broussonetia papyrifera)


ATENTU! En kelkaj specioj de arboj (ne multaj, bonŝance por la komencanto) la folioj povas havi malsamajn formojn.



En la posta leciono ni vidos foliojn similajn al pingloj, al skvamoj, al dornoj, trunkojn aspektantajn kiel foliojn kaj foliojn disigitajn en pluraj folieroj. Sed ne hastu! Unue bone komprenu la multajn detalojn de la "normalaj" folioj.

Grandeco[redakti]

En la foto bone videblas la grandaj folioj de la ĉina paŭlovnio (Paulownia tomentosa), ĉi tie ankoraŭ juna
La folioj de la ordinara bukso (Buxus sempervirens) kompare al homaj fingroj


Pri la grandeco, folioj povas esti tre diversaj: grandegaj, grandaj, mezgrandaj, malgrandaj kaj ege malgrandaj. Tamen oni ne konsideru junajn foliojn, ankoraŭ kreskontajn.

En kelkaj specioj (ekzemple la ĉina paŭlovnio) la folioj povas superi 20cm, en kelkaj aliaj (ekzemple la ordinara bukso) ili povas esti ne pli grandaj ol ungo, sed kutime ili longas inter 5 kaj 10cm.






Rando[redakti]

La rando estas tre grava. Ĝi povas esti tute glata aŭ glata kun etaj haroj; pli ofte ĝi havas dentojn, etajn aŭ grandajn.

Koloro[redakti]

Folioj estas verdaj, ĉu ne? Jes, kompreneble, folioj estas verdaj, ĉar ili estas riĉaj je klorofilo kaj klorofilo estas verda. Estas parasitaj herboj kun neverdaj folioj, sed ne estas parasitaj arboj.

Tamen, forgesu tion! Se vi emas bone rekoni arbojn, indas ke vi anstataŭ la vorton "verda" per ĉeno de pli precizaj koloroj: helverda, malhelverda, mezhelverda, grisverda, bluverda ktp.

Necesas ankaŭ kompari la supran kaj la malsupran flankon, ĉar kelkfoje ili havas la saman nuancon kaj kelkfoje ili estas malsamaj.

Palpebla aspekto[redakti]

Estas folioj kun haroj, kutime malgrandaj. Haroj povas esti ĉe la rando, sur la tuta suba flanko, nur apud vejnoj. Ĉe kelkaj specioj, haroj povas ĉeesti nur sur juna folioj.

Alia palpebla aspekto estas la rigideco. Pluraj folioj estas facile flekseblaj, sed aliaj pli facile rompiĝas ol fleksiĝas.

Odoro[redakti]

Kelkaj arboj (ekzemple la laŭro, Laurus, la sasafraso, Sassafras, la kamforarbo, Cinnamomum, la siĉŭana piprarbo, Zanthoxylum, kaj la mirto, Myrtus) sentigas klaran odoron kiam oni rompas aŭ frotas la foliojn.

Notoj kaj fontoj[redakti]


→ al la sekvanta leciono