Dua konjugacio

La dua konjugacio de verboj tre similas al la unua konjugacio; la diferencoj estas la tema vokalo kaj la formoj de la unua persono.

Duakonjugaciaj verboj finiĝas en aktiva prezenca infinitivo je -ēre. La tema vokalo estas e / ē.

Indikativoj de prezenco kreiĝas same kiel ĉe la unua konjugacio: post la radiko venas la tema vokalo (longa aŭ mallonga) kaj post ĝi la persona finaĵo. Rimarku nur, ke en la unua persono la tema vokalo ne estas “forglutita”, sed tute regule ja staras antaŭ la persona finaĵo -ō aŭ -o-r, estante mem mallonga.

Ankaŭ la reguloj por imperativo estas samaj kiel ĉe la unua konjugacio, nur kun ŝanĝita tema vokalo.

Ekzemploj:

Ci vidas: vid + ē + s → vidēs

Vi vidas: vid + ē + tis → vidētis

Mi vidiĝas: vid + e + or → videor

Ni vidas: vid + ē + mus → vidēmus

Ci vidiĝu: vid + ē + re → vidēre

Vi vidu: vid + ē + te → vidēte

Ĉiujn formojn de la unuakonjugacia verbo videō, -ēre en la prezencaj indikativo kaj imperativo resumas la jena tabelo. La finiĝoj sekvantaj la radikon aplikeblas al ĉiuj regulaj verboj de la dua konjugacio.

2^a konjugacio			Videō, -ēre

Indikativo			Singularo			Pluralo
Indikativo			1	2	3	1	2	3
Aktivo	Prezenco	vidas	vid-e-ō	vid-ē-s	vid-e-t	vid-ē-mus	vid-ē-tis	vid-e-nt

Pasivo	Prezenco	vidatas	vid-e-o-r	vid-ē-ris	vid-ē-tur	vid-ē-mur	vid-ē-minī	vid-e-ntur

Imperativo			Singularo			Pluralo
Imperativo			1	2	3	1	2	3
Aktivo	Prezenco	vidu	—	vid-ē	—	—	vid-ē-te	—
Pasivo	Prezenco	vidiĝu	—	vid-ē-re	—	—	vid-ē-minī	—